هیچ خانه ای گم نمی شود.
در شهـــری که درهایش به لطف آهنگرها چنین نقش و نگاری داشته باشد، دیگر نیازی به پلاک و عدد نیست.
آهنگری که درست مثل یک بافنده ی فرش، پتک روی پتک زده و نقش ها را از دل سخت آهن بیرون آورده، و بر حسب ذوق و سلیقه ی خودش یا سفارش دهنده گاهی طرح ها را انتزاعی کرده، گاهی اسلیمی و گاهی هم نقش ساده زده است.
این روزها شاید به سختی در هر کوچه یکی شان پیدا شود اما تصورش هم شیرین است که در دنیای شلوغ و پر عدد و رقم ذهن های امروز، بشود یک عدد را کم کرد.
کافی است فقط نام کوچه به یاد کسی مانده باشد، درها خودشان راه را نشان می دهند که بفرمایید از این طرف :)
کاری که هیچ عددی, حتی رند هم از پسش برنمی آید.
دنبال خانه ی طاهره خانم می گردی؟
دو قدم جلوتر ...
همان دری که دو آهوی بازیگوش دارد !!
عنوان: هفت قاب از درهای فلزی
عکس ها: هوفر حقیقی
منبع: ماهنامه داستان همشهری - شماره 57
