منم این بی تو که پروای تماشا 1 دارم؟
کافرم گر دل باغ و سر صحرا دارم
بر گلستان گذرم بی تو و شرمم ناید؟
در ریاحین نگرم بی تو و یارا 2 دارم؟
که نه بر نالۀ مرغان چمن شیفته ام
که نه سودای رخ لالۀ حمرا 3 دارم
بر گل روی تو چون بلبل مستم واله
به رخ لاله و نسرین چه تمنا دارم؟
گرچه لایق نبود دست من و دامن تو
هر کجا پای نهی، فرق سر آنجا دارم
گر به مسجد روم ابروی تو محراب من است
ور به آتشکده، زلف تو چلیپا 4 دارم
دلم از پختن سودای وصال تو بسوخت
تو منِ خام طمع بین که چه سودا دارم
عقل مسکین به چه اندیشه فرادست کنم 5؟
دل ِ شیدا به چه تدبیر شکیبا دارم؟
سر ِ من دار 6، که چشم از همگان در دوزم
دست من گیر، که دست از دو جهان وا دارم
با تواَم یک نفس از هشت بهشت اولی تر
من که امروز چنینم، غم فردا دارم؟
سعدی ِ خویشتنم خوان، که به معنی ز تو اَم
که به صورت نَسَب از آدم و حوا دارم
شاعــــر: سعدی
1: پروای تماشا: میل به گردش 3: حمرا: سرخ
2: یارا: توانایی 4: چلیپا: صلیب
5: فرادست کنم: تسلیم کنم 6: سر من دار: به من توجه کن
